۱. از استفاده از اسپرم‌کش‌ها خودداری کنید.
اسپرم‌کش‌ها باعث رشد باکتری‌ها و همچنین مانند کاندوم‌های بدون روان‌کاری مناسب و دیافراگم‌های ضد بارداری باعث ایجاد درد و نارحتی می‌شوند.
۲. از مصرف الکل اجتناب کنید.
مطمئنا با خواندن جمله‌ی بالا به دنبال ارتباط الکل با عفونت می‌گردید. الکل با تحریک مثانه باعث وخیم شدن علائم عفونت مجاری ادراری می‌شود.
۳. مصرف کافئین را کم یا متوقف کنید
اگر از عفونت ادراری رنج می‌برید، باید کاملا از نوشیدنی‌های کافئین‌دار دوری کنید، زیرا کافئین مانند الکل می‌تواند مثانه را تحریک و ناراحتی‌های ناشی از عفونت مجاری ادراری را بیش‌تر کند.
۴. بعد از هر رابطه جنسی، ادرار کنید.
اگر احتمال می‌دهید شریک جنسی‌تان دچار عفونت ادراری باشد، این توصیه پیشگیرانه را حتما جدی بگیرید. با این حال، زنان بعد از رابطه جنسی می‌توانند برای جلوگیری از سرایت میکروارگانیسم‌ها از واژن به منفذ مجرای ادرار، کل آن ناحیه را به خوبی بشویند.
۵. از لباس‌های زیر نخی استفاده کنید.
توصیه می‌شود برای حفظ پاکیزگی و خشکی ناحیه‌ی لگن از لباس‌های زیر و جوراب شلواری‌های نخی استفاده کنید. هر چه ناحیه‌ی لگن کم‌تر در معرض ناراحتی و آسیب باشد، احتمال ابتلا به عفونت ادراری نیز کم‌تر می‌شود.
۶. موقتا از شکلات، مرکبات، و نوشیدنی‌های گازدار دوری کنید.
اگر از عفونت مجاری ادراری رنج می‌برید، بهتر است از شکلات، مرکبات و نوشیدنی‌های گازدار پرهیز کنید. این خوراکی‌ها نیز درست مانند قهوه می‌توانند باعث ناراحتی مثانه، افزایش التهاب، و افزایش طول مدت درمان علائم عفونت مجاری ادراری شوند.
۷. از داروهای مسکن استفاده کنید.
نمونه‌های رایج این قبیل مسکن‌ها عبارت هستند از استامینوفن، و داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی نظیر ایبوپروفن، آسپیرین، و دیکلوفناک. این داروها باعث تسکین درد می‌شوند.
۸. از مکمل‌ها استفاده کنید.
تعدادی از مکمل‌های درمانی برای عفونت ادراری هستند که می‌توانید آن‌ها را بدون نسخه‌ی پزشک تهیه کنید. نمونه‌هایی از این مکمل‌ها عبارت هستند از لوریسیدین، ناتوکیناز، و آپولاکتوفرین.
لوریسیدین دارای خاصیت ضد میکروبی قدرتمندی است. این دارو به باکتری‌ها حمله می‌کند و با تخریب دیواره‌ی سلولی‌شان از رشد آن‌ها جلوگیری می‌کند. لوریسیدین گروهی از باکتری‌ها با نام باکتری‌های گرم – مثبت نظیر استرپتوکوک، کلوستریدیوم، و استافیلوکوک را هدف قرار می‌دهد. این مکمل در برابر عامل ریشه‌ای عفونت مجاری ادراری، E.coli، در افراد جوان تاثیر اندکی دارد.
ناتوکیناز نوعی آنزیم است که توسط باکتری‌های موجود در نوعی غذای تخمیری به نام ناتو تولید می‌شود. مصرف ناتوکیناز باعث ایجاد آسیب به دیواره‌های ضخیم باکتری‌های بیماری‌زا می‌شود.
دیگر عوامل بروز عفونت ادراری
۱. قرار دادن کاتتر
کاتتر لوله‌ی بلندی است که از پیشاب‌راه وارد مثانه می‌شود و برای کمک به افرادی که قادر نیستند ادرار کنند یا کمک به پزشکان در اندازه‌گیری مجرای ادراری بیمار طراحی شده است. متاسفانه، این کاتترها باکتری‌های کوچک را به همراه خود وارد مثانه می‌کنند.
۲. ابزارهای پزشکی مرتبط با دستگاه ادراری
برخی ابزارها توسط پزشکان برای انجام برخی کارهای خاص وارد مجرای ادراری بیمار می‌شوند. این ابزارها نظیر سوندهای ادراری برای باز کردن مجرای ادراری افرادی استفاده می‌شوند که دچار آسیب دستگاه ادراری شده‌اند. این ابزارها می‌توانند باکتری را وارد مجرای ادراری کنند و باعث ایجاد عفونت شوند.
۳. رابطه‌ی جنسی
رابطه‌ی جنسی عامل رایج عفونت ادراری به ویژه در میان جوانان است. اگر شریک جنسی‌تان دچار عفونت ادراری باشد، احتمال انتقال این بیماری به شما از راه برقراری رابطه‌ی جنسی وجود دارد.
۴. عمل پیوند کلیه
بیماران بعد از پیوند کلیه، به دلیل ضعف دستگاه ایمنی و استفاده‌ی زیاد از انواع داروها در معرض ابتلا به عفونت مجاری ادراری قرار می‌گیرند. با این حال، پیوند کلیه جزء عوامل اصلی ایجاد عفونت مجاری ادراری به شمار نمی‌رود.
۵. ضعف دستگاه ایمنی بدن
دستگاه ایمنی بدن در صورت ابتلای فرد به بیماری‌هایی نظیر دیابت، ایدز، بیماری مزمن کبد، نارسایی کلیه یا مصرف داروهای ضد سرطان ضعیف می‌شود.
پزشکان چگونه عفونت ادراری را درمان می‌کنند؟
پزشک پیش از آغاز درمان برای عفونت ادراری، با انجام برخی آزمایش‌ها به دنبال تشخیص عفونت می‌گردد.
این آزمایش‌ها شامل آزمایش ادرار می‌شود که در آن با استفاده از نوار‌های چند رنگ، تغییرات اجزای شیمیایی ادرار را شناسایی می‌کنند؛ همچنین با استفاده از میکروسکوپ ذرات کوچک و سلول‌های موجود در ادرار را مشاهده می‌نمایند.
از دیگر آزمایش‌های تشخیصی عفونت مجاری ادراری می‌توان به کشت ادرار اشاره کرد؛ دلیل انجام کشت ادرار آگاهی از این مسئله است که کدام ارگانیسم مسئول بروز این عفونت است. همچنین پزشکان برای تشخیص این بیماری از شمارش کامل خون نیز استفاده می‌کنند تا ببینند این عفونت تا چه حد پیچیده شده است.
بعد از انجام آزمایش‌ها، در صورت تایید عفونت مجاری ادراری، پزشک برای‌تان آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند؛ استفاده از آنتی‌بیوتیک جزء درمان‌های اساسی عفونت ادراری به شمار می‌رود.
نمونه‌هایی از این آنتی‌بیوتیک‌ها عبارت هستند از پنی‌سیلین، سیپروفلوکساسین، باکتریم، جنتامایسین، و نیتروفورانتوئین. پزشک ممکن است یکی از این داروها یا ترکیبی از آن‌ها را تجویز نماید. همیشه توصیه می‌شود این داروها را تا پایان دوره‌ی درمان به صورت کامل مصرف کنید، حتی اگر احساس می‌کنید علائم بیماری فروکش کرده‌اند.
نتیجه‌گیری
عفونت مجاری ادراری (UTI) به عفونت یک یا چند بخش از دستگاه ادراری از جمله کلیه‌ها، میزنای، مثانه، و پیشاب‌راه می‌گویند.
علائم عفونت مجاری ادراری عبارت هستند از احساس سوزش هنگام ادرار، تکرر ادرار، و احساس نیاز فوری به دفع ادرار. گاهی اوقات، این بیماری بسته به محل عفونت در دستگاه ادرار ممکن است با وجود خون در ادرار، درد کمر، و درد در ناحیه‌ی زیر شکم نیز همراه باشد.
عواملی نظیر رابطه‌ی جنسی، ابتلا به دیابت، نگه داشتن طولانی مدت ادرار، استفاده از کاتتر و دیگر ابزارهای مورد استفاده در مجرای ادرار در بیمارستان، و ضعف دستگاه ایمنی باعث می‌شوند افراد در معرض ابتلا به عفونت ادراری قرار بگیرند.
در بسیاری از اوقات، درمان‌های خانگی به طور کامل باعث درمان و حتی پیشگیری از عفونت ادراری می‌شوند. با این حال، در برخی موارد که پس از استفاده از درمان‌های خانگی، علائم بیماری هم‌چنان پابرجا می‌مانند، مداخله‌ی پزشک ضروری است.
منبع :
homeremediesforlife
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
